ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙΟ ΣΤΗΝ ΤΟΥΜΠΑ

Τα όσα μεσολάβησαν από τον Ιούλιο , που διακήρυξε η διοίκηση Μπουτάρη την πρόθεσή της να ανεγείρει «Φιλοξενείο για τους αιτούντες άσυλο και τους πρόσφυγες» μέχρι και σήμερα προσφέρονται για πολλά και χρήσιμα συμπεράσματα.

Θυμίζουμε ότι ήδη από το καλοκαίρι η τοποθέτηση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» κινούταν στους ακόλουθους άξονες:

πρώτο: ότι η έμπρακτη λαϊκή αλληλεγγύη στους μετανάστες και τους πρόσφυγες εκφράζεται με την παροχή κάθε είδους μέριμνας (υγειονομικής, οικονομικής, νομικής κλπ.) για τους ανθρώπους αυτούς που φτάνουν στη χώρα μας σε άθλια κατάσταση, θύματα του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος του καπιταλισμού και των πολέμων του. Ξεκαθαρίσαμε επιπλέον ότι η επιχείρηση της Ε.Ε. να εξαγνίζεται ως «φιλάνθρωπη» μέσα από «δωρεές – ψίχουλα» στα θύματα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της των επεμβάσεων και των πολέμων, της πολιτικής της καταστολής (θυμίζουμε το Δουβλίνο ΙΙ) οφείλει να ξεμασκαρεύεται και να απαντιέται: ένοχος είναι ο ιμπεριαλισμός.

δεύτερο: ότι η μέριμνα για τις πιεστικές λαϊκές ανάγκες στις γειτονιές της Θεσσαλονίκης , που οι χώροι πράσινου και αναψυχής είναι ελάχιστοι, που λείπουν οι βρεφονηπιακοί σταθμοί και τα σχολικά συγκροτήματα μαραζώνουν ( αυτά ως ελάχιστα παραδείγματα ζητημάτων που αναδείχτηκαν) δεν έρχεται σε καμία αντίθεση με το καθήκον της αλληλεγγύης προς ανθρώπους διωκόμενους και στερούμενους των στοιχειωδών. Επιμείναμε ότι ο χώρος των παλιών στάβλων επαρκεί για να λειτουργήσει παράλληλα και το φιλοξενείο και μια παιδική χαρά, ένας βρεφονηπιακός ή ό, τι αντίστοιχο.

τρίτο: ότι η παραχώρηση του έργου ανέγερσης και συγκρότησης μιας τέτοιας δομής ( έστω για περιορισμένο αριθμό οικογενειών έστω για περιορισμένο χρονικό διάστημα ) σε ΜΚΟ υπονομεύει κάθε πρόθεση να αποκτήσει αυτή η δομή μόνιμα χαρακτηριστικά: Η Ε.Ε. χορηγεί αυτά τα κονδύλια για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και με τον όρο της συνεργασίας του Δήμου με ΜΚΟ ( πρακτικά δηλαδή για ένα δίχρονο: η προσωρινότητα αυτή από μόνη εξηγεί την καθαρά προπαγανδιστική λειτουργία ) και πολύ απλά κανείς δεν ξέρει (πόσο μάλλον εγγυάται ) τι θα γίνει όταν τελειώσουν τα ευρωπαϊκά κονδύλια ..

Η εξέλιξη των γεγονότων σημαδεύτηκε από την προσπάθεια της Διοίκησης του δήμου να «διαβουλευτεί» με τους κατοίκους της περιοχής. Έγιναν επανειλημμένες συσκέψεις – συνελεύσεις , με τελευταία αυτή την 25.9.2014 στην αίθουσα της 4^ης Δημοτικής Κοινότητας.

Ειδικά στην συνέλευση, αναδείχτηκε το πλήρες αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται η Διοίκηση: αποκαλύφτηκε ότι η τελευταία δεν είχε το παραμικρό σχέδιο για την αξιοποίηση του χώρου των παλιών στάβλων. Δεν μπορεί να δεσμευτεί ούτε στο τι σκοπεύει να κάνει παράλληλα (πάρκο; παιδική χαρά; παιδικό σταθμό; όλα μαζί; κάτι άλλο;) ούτε στο πότε θα ξεκινήσουν οι όποιες διαδικασίες τελικά αποφασιστούν. Από την άλλη η διαδικασία ανέγερσης του «Φιλοξενείου» εμφανίζεται ήδη να έχει ξεκινήσει..

Δηλαδή τα πράγματα φαίνεται να έγιναν ως εξής: η Διοίκηση βρήκε ευρωενωσιακά κονδύλια για μια τέτοια δομή. Τη στιγμή που με την μεταστέγαση του Ηλεκτρολογικού κλπ. υπηρεσιών σε νέα θέση ( θυμίζουμε: από τον ιδιόκτητο χώρο των παλιών στάβλων πάει στο νοίκι..) ο συγκεκριμένος χώρος έμεινε αναξιοποίητος, κι έτσι θεώρησαν καλή ιδέα να δημιουργηθεί εκεί το Φιλοξενείο. Αυτά και τέλος. Στο μεταξύ «ξέχασαν» τους κατοίκους, αδιαφόρησαν, δε σκέφτηκαν καν τι άλλες ανάγκες έχει η γειτονιά ( η Τούμπα δεν ανήκει εδώ που τα λέμε και στο «ιστορικό κέντρο» της πόλεως, αυτό που ορέγονται για τις business τους οι καπιταλιστές και που η ανάδειξή του είναι προτεραιότητα της διοίκησης Μπουτάρη..) και τώρα με διαβουλεύσεις προσπαθούν να μπαλώσουν κάποια πράγματα.

Συνεπώς μια αρχικά «εύκολη» προσπάθεια να φιλοτεχνηθεί ένα προφίλ «αλληλεγγύης στους αδύναμους» της Διοίκησης , με ευρωπαϊκά κονδύλια που δίνονται σε ΜΚΟ, στραπατσαρίστηκε από τη δεδομένη αδιαφορία της για έργα που έχουν ανάγκη τα λαϊκά στρώματα κι οι εργαζόμενοι και για τα οποία κυριολεκτικά και μεταφορικά δε δίνει δεκάρα..

Η αιτία τελικά βρίσκεται στην πολιτική γραμμή κυβέρνησης και Δήμου: το μεν Κράτος δεν δίνει κονδύλια στους Δήμους, αντίθετα τα περιορίζει κάθε χρόνο και περισσότερο. Ενώ αυτό παρουσιάζεται σαν «περιορισμός της σπατάλης» στην ουσία πρόκειται για τη συνειδητή από την πλευρά του Κράτους αποστέρηση από το λαό έργων πρώτης προτεραιότητας . Αυτά τα έργα ( παιδικοί σταθμοί, σχολειά, ελεύθεροι χώροι αλλά και καθαριότητα κλπ.) είτε εκχωρούνται από τη Διοίκηση Μπουτάρη σε ιδιώτες – άρα και πάλι ο λαός βάζει εκ νέου το χέρι στην τσέπη – είτε απλά «εξαγγέλονται» αλλά δε γίνονται. Αν δε τύχει και βρεθεί κάποιο κοινοτικό πρόγραμμα η κάποια χορηγία τύπου Coca Cola αυτό παρουσιάζεται ως πανάκεια και πολυδιαφημίζεται..

Κάτι ακόμα: η προσπάθεια της Χρυσής Αυγής να διεισδύσει στους κατοίκους και να εκμεταλλευτεί την αγωνία τους θα είχε ήδη ψοφήσει αν πραγματικά η διοίκηση είχε σχέδιο για φιλολαϊκή αξιοποίηση του υπόλοιπου χώρου. Καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση στην αδιαφορία της διοίκησης για λαϊκά προβλήματα πατάν για να βρωμίσουν τον κόσμο με το μίσος τους. Και ας μην ξεχνάμε ότι εάν το Φιλοξενείο δε γίνει τελικά, δεν πρόκειται στον αιώνα τον άπαντα να επανέλθουν με δήθεν προτάσεις για αξιοποίηση του χώρου.

Πρέπει τέλος να σχολιαστεί και η «περίεργη» άποψη που ακούστηκε χτες από ένα εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ: ότι απ’ τη στιγμή που τα κονδύλια ΔΕΝ είναι του δήμου – μια και όπως μας είπε «μόνο το οικονομικό ενδιαφέρει» – τότε το Φιλοξενείο καλώς έχει και ας γίνει. Με αυτή τη λογική , αν αντίστροφα ο Δήμος είχε αποφασίσει μόνος του να προχωρήσει στην ίδρυση μιας τέτοιας δομής, τα πράγματα θα ήταν αλλιώτικα και το Φιλοξενείο δεν θα έπρεπε να κτιστεί.Η αλήθεια όμως είναι ότι αντίθετα, μόνο με χρηματοδότηση από το κράτος και τη συμμετοχή της τοπικής Διοίκησης στη φάση της υλοποίησης είναι δυνατό να συντηρηθούν με διάρκεια και επάρκεια τέτοιες δομές.

Οι εργαζόμενοι της Τούμπας και της Θεσσαλονίκης πρέπει να κάνουν δική τους υπόθεση την πάλη για την ικανοποίηση των αναγκών τους: θέλουμε χώρους αναψυχής, θέλουμε παιδικούς σταθμούς και σχολεία, ΚΑΠΗ , πολιτισμό, θέλουμε πόλη καθαρή χωρίς να βάζουμε βαθειά το χέρι στην – άδεια – τσέπη, θέλουμε τα παιδιά να μην λιποθυμάνε στα σχολειά κι ο κόσμος να μην αναγκάζεται να τρέχει σε συσσίτια.

Δεν αντέχουμε – Δεν μπορούμε άλλο να ζούμε με ψίχουλα!

Κανένας συμβιβασμός με τη φτώχεια και την ανέχεια!

Να τελειώνουμε με τις αυταπάτες ότι τάχα οι «από πάνω» θα νοιαστούν για μας , ότι παροχές ψίχουλα αρκούν ..

Να οργανώσουμε τώρα την αντεπίθεσή μας για ό,τι μας πήραν τα τελευταία 5 χρόνια!